نکات ایمنی کپسولهای آتش نشانی

نکات اجرایی:

ارتفاع نصب کپسول (با وزنی کمتر از 18/14 کیلوگرم) از دستگیره کپسول تا سطح زمین معمولا 150 سانتیمتر است. (طبق استاندارد NFPA 10)

کپسول در مناطق قابل دید نصب شده و در دسترس باشد.

کپسول ها (بدنه, شیلنگ, دستگیره, درجه) به طور مرتب هر ماه بازدید شوند.

تمام کپسول ها باید دارای کارت شارژ باشند و تاریخ شارژ مجدد آنها مخشص باشد.

گپسول ها ار از ضربه دیدن و نور مستقیم آفتاب حفظ کنید.

برای هر نوع اتش, از کپسول مناسب ان استفاده کنید.

نحوه استفاده از کپسول را به تمامی افراد آموزش دهید.

کپسول های اتش نشانی را سالیانه برای تست هیدرواستاتیک به مراکز مجاز بفرستید.

برای خاموش کردن آتش های ناشی از برق, از کپسول های حاوی آب استفاده نکنید.

در فضاهای بسته و داخل اطاق ها از کپسول هالوژنه استفاده نکنید.

تعداد و انواع کپسول ها بستگی به بار اشتعال, نوع مواد سوختنی و ساختمان مربوطه دارد.

تمام افراد باید دوره های آموزش مقدماتی با کپسول های آتش نشانی را طی کنند.

راهنمای استفاده از کپسول آتشنشانی را در کنار کپسول یا روی آن نصب کنید.

هرگز تمام کپسول ها را در یک زمان برای شارژ نفرستید شاید در همان لحظه آتشی روی دهد. کپسول ها را طبق برنامه ی زمان بندی برای شارژ بفرستید و همیشه تعدادی کپسول ذخیره ی اماده به کار داشته باشید.

پس از استفاده از کپسول های آتش نشانی, آن را با علامت مشخصی جدا کنید.

آزمایش و نظارت بر کپسول ها :

 کپسول های آتش نشانی باید در هنگام نصب و بعد از آن ، هر 30 روز یکبار مورد بازرسی قرار گیرند . جهت بازرسی باید به نکات زیر توجه نمود :

وجود دستورات کاربردی بر روی پلاک حاوی نام کپسول به طور خوانا و به شکلی که پلاک به سمت خارج قرار گیرد.

مهرو موم ایمنی و کلیه نشانگرهای مربوط ، سالم و دست نخورده باشد . پر بودن کپسول که با وزن نمودن کپسول مشخص می شود.

عدم وجود صدمات فیزیکی مانند خوردگی ، نشتی و یا گرفتگی نازل درجه فشار و نشانگر آن ، باید محدوده فشار قابل کاربرد را نشان دهد .

برچسب سامانه شناسایی مواد خطر ناک باید در محل نصب شده باشد.

شناسائی نوع خاموش کننده‌ها:

بعضی از علائم و مشخصاتی که به وسیله سازندگان ارائه می‌شود یا روشهای دیگر که در این امر می تواند مفید واقع گردد در ذیل آمده است :

الف ) استاندارد: 

مؤسسه استاندارد معمولاً سازنده را ملزم به نوشتن اطلاعات لازم روی بدنه می نماید، به همین دلیل روی بدنه خاموش کننده‌ها، اطلاعاتی از قبیل نوع مواد اطفائی، ظرفیت، موارد استفاده و طرز کار با آن را بر روی برچسب نوشته و یا به صورت نقاشی کشیده شده بر روی خاموش کننده نصب می کنند .

ب) حروف: 

شاید امکان خواندن نوشته‌های خارجی برای همه استفاده کنندگان وجود نداشته باشد، بنابراین از بعضی حروف که نماینده یک گروه از مواد قابل اشتعال می‌باشد استفاده و از خاموش کننده مذکور می توان برای اطفاء حریق آنها استفاده کرد .

حرف A این حرف معمولاً روی بدنه خاموش کننده ای که برای حریق جامدات مانند چوب، کاغذ، پارچه و مقوا مناسب است نوشته می‌شود .

حروف A.B این حروف معمولاً روی بدنه خاموش کننده ای که برای حریق جامدات معمولی مانند موارد بالا و مایعاتی از قبیل نفت و بنزین و . . . مناسب است نوشته می‌شود .

حروف A .B.C این حروف معمولاً روی بدنه خاموش کننده ای که پودر آن مناسب برای سه گروه آتش سوزی جامدات و مایعات که ذکر شد به اضافه وسایل الکتریکی است استفاده می‌شود .

حروف B.C این حروف معمولاً روی بدنه خاموش کننده ای که برای آتش سوزی مایعات و وسایل الکتریکی مناسب است نوشته می‌شود .

ج) شناسایی از روی قطعات دستگاه 

۱) خاموش کننده گاز CO۲ دارای بدنه ای یک تکه، بدون درز و نازلی قیفی شکل است .

 ۲) خاموش کننده محتوی آب دارای نازلی با قطر کم است . 

۳) خاموش کننده محتوی کف مکانیکی دارای نازلی با سوراخ‌های هواکش است .

 ۴) خاموش کننده محتوی پودر دارای نازلی معمولی می باشند .

د) شناسایی نوع خاموش کننده از طریق رنگ بدنه سیلندر

 ۱) خاموش کننده محتوی آب به رنگ قرمز

 ۲) خاموش کننده محتوی پودر به رنگ آبی 

۳) خاموش کننده محتوی گاز CO۲ به رنگ مشکی

 ۴) خاموش کننده محتوی هالوژنه به رنگ سبز

 ۵) خاموش کننده محتوی کف به رنگ زرد یا کرم رنگ