واتر استاپ (آب بند) چیست

سالهاست استفاده از آب بند (واتر استاپ) به منظور آب بندی درزهای اجرایی و محل های قطع بتن (Construction Joint) متداول است. امروزه تمامی کشورهای توسعه یافته و پیشرفته از آب بندهای هیدروفیلیک یا بنتونیتی برای آب بندی درزهای اجرایی استفاده می کنند نه نوع P.V.C آن، زیرا محل ثابت سازی آب بندها در بین آرماتورها می باشد و با گذشت چند سال از عمر سازه و بررسی شرایط آرماتورها و بتن مشاهده می کنیم آرماتورهای طولی و عرضی که در سمت آبگیر سازه قراردارند به واسطه عبور آب از طریق درز سرد موجود بین مقاطع بتن ریزی شده و لوله های موئین ناشی از تبخیر آب بتن، دچار زنگ زدگی شده که در برخی از موارد با انبساط 6 الی 15 درصدی حجم آرماتورها، بتن دچار ترک خوردگی می گردد. این نقصان عاملی جهت تشدید نفوذپذیری و کاهش شدید طول عمر سازه بتنی می باشد. آب بندهای هیدروفیلیک یا بنتونیتی علاوه بر سهولت و سرعت بسیار زیاد در نصب تمامی نواقص فوق الذکر را رفع می کنند.

🔶برای آب بندی یک سازه بتنی باید دو کار اساسی صورت بگیرد:

    🔸  آب بندی خود بتن توسط بتن مناسب

    🔸  آب بندی درزهای بتن توسط واتراستاپ

که هر دو صورت می بایست برقرار باشد.

🔷اصول آب بندی بتن

اصلاح منحنی دانه بندی و کنترل میزان فیلر (FILLER) بتن یعنی بیشتری نسبت به سایر مواد داشته باشد و تغییر نسبت مصالح درشت به ریز (در بتن های معمولی شن بیشتر است ولی در اینجا نسبتها برابر باید باشد)، نسبت آب به سیمان حداقل است، از دیگر عوامل موثر ویبره ی مناسب است و برای افزایش ضریب اطمینان لزوما همه بتن ها نیاز به افزودنی ندارند البته اگرخوب اجرا شود.

🔶اصول آب بندی درزها

    🔸 واتر استاپ

    🔸 درزگیر که به عنوان مکمل استفاده می شود نه به عنوان جایگزین

کاربرد واتراستاپ ها برای آب بندی درزهای اجرایی و درزهای انبساط در سازه های بتنی آبی استفاده می شود.

اهمیت واتر استاپ ها را در سازه های آبی می توان به مانند بادبند ها در سازه ها عنوان نمود.

واتر استاپ طول مسیر جریان و حرکت آب را طولانی می کند تا آب نتواند نشت کند. ضخامت بتن بر اساس میزان نفوذ پذیری از آن جهت اهمیت دارد که اگر ضخامتش بیشتر از میزان نفوذ پذیری آب باشد تا آب از آن عبور نکند.

یکی از نکات در طراحی، عرض واتر استاپ است، که عمق نفوذ بیشتر از یک دور رفت و برگشت باشد.

🔷انواع درزها

🔹1- درزهای ثابت: در این درزها آرماتور قطع نمی شود.

    الف) درزهای اجرایی (مثل قطع بتن ریزی و عدم پیوستگی)

    ب) ترک

🔹2- درزهای حرکتی:

    الف) انبساط حرارتی

    ب) انقباض

    ج) فرعی ترکیبی

بنا به نوع درزها 2 نوع واتر استاپ داریم که شامل تخت که در وسطش حفره نمی باشد.

همه واتر استاپ ها آج دارند که باعث چسبندگی و افزایش طول مسیر آب می باشند و نوع آنها با توجه به نوع درز تعیین می شوند.

در واتر استاپ هایی که در وسطش حفره دارند، حفره دقیقا وسط درز حرارتی انبساطی می افتد که جلوگیری از بازی کردن درز میشود .

🔶انواع واتر استاپ ها از لحاظ محل قرار گیری در مقاطع بتنی به انواع زیر تقسیم می شوند:

🔸الف) واتر استاپ های میانی

🔸ب) واتر استاپ های کفی (کف استخر)

🔸ج) واتر استاپ های روکار

⚠️نکته: در درزهای انبساطی واتراستاپ ها مستقیما با آب در تماس هستند ولی در درزهای اجرائی اینگونه نیست.

🔷عوامل موثر در تعیین اشکال و ابعاد واتر استاپ ها

    🔹 نوع و اندازه درز

    🔹 محل قرار گیری واتر استاپ ها در مقطع بتنی

    🔹 ضخامت قطعه بتنی که واتر استاپ ها در آن قرار دارند

    🔹فشار هیدرواستاتیک درون سازه

⚠️نکته 1: دو گوه انتهایی واتر استاپ ها نقش بسیار مهمی در جلوگیری از عبور آب دارد،چون گوه های وسطی که در کشش قرار می گیرند تخت می شوند ولی انتها هیچ تغییری نمی کند.

⚠️نکته 2: واتر استاپ به هیچ وجه خم یا سوراخ نمی شود. این واتر استاپ ها را باید از بالا و پایین کاملا مهار شود.

ساده ترین راه همپوشانی (Overlap) هرچقدر که Overlap زیاد باشد به خاطر آج ها دو سر کاملا بر هم منطبق نمی شوند.

بهترین راه Overlap توسط جوش لب به لب توسط دستگاه مخصوص هویه برقی می باشد به این صورت است که دو سر واتر استاپ را ذوب می کنند و به هم می چسبانند.

⚠️نکته: دقت شود که واتر استاپ باید ذوب شود نه اینکه بسوزد.

⚠️نکته: دقت شود که در هنگام ذوب گاز سمی متصاعد می شود و باید در فضای باز و از ماسک استفاده شود.

🔶از ویژگی های واتر استاپ های مرغوب می توان به موارد زیر اشاره کرد:

    🔸 دارای رنگ روشن باشد (چون رنگ تیره از جنس مواد کهنه می باشد)،

    🔸 سطح آنها حتما آجدار باشد

    🔸زیر تابش مستقیم نور خورشید قرار نگیرد.

    🔸به هیچ وجه سطح آن چرب نباشد

شناسنامه فنی ملکی ساختمان چیست؟

شناسنامه فنی و ملکی ساختمان سندی است که حاوی اطلاعات فنی و ملکی ساختمان بوده و توسط سازمان نظام مهندسی استان صادر می گردد. چگونگی رعایت مقررات ملی ساختمان و ضوابط شهرسازی باید در شناسنامه فنی و ملکی ساختمان قید گردد.

مجریان مکلفند پس از اتمام کار برای تهیه شناسنامه فنی و ملکی ساختمان به ترتیبی که وزارت مسکن و شهرسازی تعیین می نماید اطلاعات فنی و ملکی ساختمان، گواهی مهندس ناظر و تأییدیه های لازم در اختیار سازمان نظام مهندسی استان قرار دهند. یک نسخه از شناسنامه فنی و ملکی ساختمان در اختیار شهرداری و یا سایر مراجع صدور پروانه ساختمان برای پایان کار قرارداد می‌شود. 

هزینه های خدمات مهندسی ای که در قالب شناسنامه فنی و ملکی به مالک ساختمان ارائه می شود، براساس تعرفه خدمات فوق که سالانه به پیشنهاد شورای مرکزی سازمان نظام مهندسی به تصویب وزارت مسکن و شهرسازی می رسد در قالب ماده (37) قانون نظام مهندسی و کنترل ساختمان دریافت می شود. 

شناسنامه فنی و ملکی ساختمان در کلیه نقل و انتقالات ساختمانهایی که پس از ابلاغ این آئین نامه پروانه ساختمانی دریافت می دارند همراه با نقشه های چون ساخت باید تحویل خریدار گردد تا از مشخصات ساختمانی که خریداری می نماید مطلع شود. 

ابعاد، شکل، عناوین و محتوای شناسنامه فنی و ملکی ساختمان که در سراسر کشور یکسان است توسط وزارت مسکن و شهرسازی تهیه و ابلاغ خواهد شد. 

شهرداری ها و سایر مراجع صدور پروانه ساختمان مکلفند تمامی وظایف و الزاماتی که به موجب این آئین نامه بر عهده مالک، ناظر، مجری ساختمان و سایر عوامل دخیل در طرح و اجرای ساختمان نهاده شده به اطلاع متقاضی پروانه و عوامل فوق برسانند. 

شهرداری ها و سایر مراجع صدور پروانه ساختمان در مورد ساختمانهایی که پس از ابلاغ این آئین نامه برای آنها پروانه ساختمان صادر می کنند در زمان خاتمه کار و تقاضای پایان کار موظفند شناسنامه فنی و ملکی ساختمان را از متقاضی مطالبه و گواهی پایان کار را براساس آن صادر نمایند.

طراحی و اجرای دودکش

یکی از مشکلات امروز در صنعت ساختمان سازی نحوه نصب دودکش های بخاری در ساختمان می باشد. آنچه باید متذکر گردد مباحث مربوط به نحوه طراحی و اجرای دودکش ها در مبحث 17 به صورت مفصل شرح داده است. لذا با مروری اجمالی بر این مبحث میتوان نکاتی جالب را برداشت نمود.

1)هر وسیله درون سوز مانند بخاری، آبگرمکن و غیره باید دارای دودکش مناسب و لوله رابط مستقل باشد.

2)لوله رابط و اتصالات آن در دودکش های مشترک باید از نوع فلزی باشد.

3)استفاده از لوله های قابل انعطاف (خرطومی یا آکاردئونی) به عنوان دودکش ممنوع است.

4)حداکثر طول لوله رابط باید 0.45 متر برای هر 2.5 سانتی متر قطر لوله رابط باشد در صورتی که طول لوله رابط از 0.45 متر برای هر 2.5 سانتی متر قطر بیشتر باشد باید از طریق افزایش قطر لوله رابط با ارتفاع کل دودکش ظرفیت مورد نظر تامین گردد.

5)اضافه شدن هر زانویی 90 درجه، ده درصد از ظرفیت حرارتی دودکش می کاهد لذا لازم است از حداقل زانو برای رسیدن به دودکش استفاده شود.

6)جهت استفاده از بخاری دیواری باید دهانه دودکش حداقل در ارتفاع 120 سانتی متر از کف محل نصب تعبیه شده باشد.

7)عبور دودکش از فضای داخلی و سقف کاذب حمام مجاز نمی باشد.

8)انتهای کلیه دودکش ها باید حداقل یک متر از سطح پشت بام بالاتر بوده و از دیوارهای جانبی نیز حداقل سه متر فاصله داشته باشدو در صورتی که فاصله کمتر از 3 متر باشد انتهای دودکش باید حداقل 60 سانتی متر از بلندترین دیوار مجاور بالاتر فرار گیرد.

9)حداقل قطر دودکش های وسایل گاز سوز 10 سانتی متر می باشد.

10)حداقل فاصله کلاهک دودکش با کولر آبی و دریچه های تامین هوای ساختمان باید 3 متر در نظر گرفته شود.

 چند نکته:

- برای دودکشها معمولاً کلاهکی از جنس ورق گالوانیزه به شکل H نصب می‌کنند تا ضمن تخلیه دود، از ورود نزولات جوی در آن جلوگیری شود. وجود کلاهک H بر روی لوله باعث می شود که از سقوط اشیا به داخل دودکش و مسدود شدن مسیر خروج گازها جلوگیری شده و در شرایط وزش باد و با وجود هوای پرفشار خروج محصولات احتراق و گازهای منواکسید کربن به بیرون از ساختمان به راحتی صورت پذیرد.

- عموما بهتر است از جدارهای داخلی برای عبور دودکش استفاده نمود. در صورت اجبار برای عبور دودکش از جدار خارجی جهت جلوگیری از تشکیل قطرات و همچنین سرد شدن دود که باعث کند شدن خروج دود و یا توقف آن میشود،جدار خارجی دودکش را عایق بندی نمائید.

- به طورکلی مسیر مستقیم و عمودی بهترین روش برای تخلیه محصولات احتراق میباشد ودودکش نباید در مسیر خود حالت افقی داشته باشد. ولی در مواردی که مشکلات اجرایی وجودداشته باشد و نیاز به تغییر جهت مسیر دود باشد، بهتر است از زانویی 45 درجه و حداقل پس از30 سانتیمتر لوله عمودی (خروجی از پکیج) انجام گیرد. و قسمت افقی دارای کمترین طول ممکن باشد

- شکل مناسب برای مقطع دودکش، دایره است. باید سعی شود که دودکشها در دیوارهای داخلی قرار گیرند. قراردادن دودکش در دیوارهای خارجی، بخصوص در مناطق سردسیر، کارایی دودکش را با اشکال مواجه می‌سازد. چنانچه قطر دودکش زیاد باشد و باعث بریدگی دیوار ساختمان گردد، می‌توان با تأیید دستگاه نظارت از دودکش با مقطع مربع و یا مربع مستطیل استفاده نمود، دودکشهای مربع مستطیل معمولاً از جنس آزبست ـ سیمان ساخته می‌شوند و نسبت عرض به طول آنها 2 به 3 می‌باشد.

- قطر دودکش نصب شده به پکیج به هیچ عنوان نباید از قطر خروجی کلاهک مخروطی بالای دستگاه کوچکتر باشد و حداقل قطر دودکش باید 15 سانتیمتر باشد.

- حداکثر طول قسمت افقی لوله رابط نباید از %75 طول لوله عمودی لوله دود کش بیشتر باشد و هیچ گاه نباید این طول از 3 متر بیشتر شود.

محاسبه حجم انباره چاه جذبی فاضلاب در ساختمان های مسکونی

چاه جذبی یکی از روشهای سنتی دفع فاضلاب انسانی است که کماکان در مناطق دارای زمین آبکش و سطح آبهای زیرزمینی پایین مورد استفاده قرار میگیرد. البته ورود مستقیم فاضلاب به چاه جذبی بدون هیچگونه عملیات پیش تصفیه ، قابلیت اینگونه چاهها را در کاهش آلودگی (BOD5) فاضلاب به شدت کاهش میدهد که این امر موجب آلودگی منابع آب زیرزمینی میگردد. لذا استفاده مستقیم از اینگونه چاه ها برای دفع فاضلاب توصیه نمیشود.

 اتصال به سیستم فاضلاب شهری (در صورت در دسترس بودن) و یا استفاده از پکیج های فاضلاب مجهز به فن هوادهی که فرآیند تصفیه فاضلاب در آنها با کمک باکتری های هوازی و در نتیجه با کاهش بوی فاضلاب صورت میگیرد ، روشهای مطمئن تری در این خصوص محسوب میگردد. 

در صورت انتخاب چاه جذبی به عنوان گزینه دفع فاضلاب انسانی میبایست فاضلاب را ابتدا به داخل یک انباره تعفن (سپتیک تانک) هدایت نمود تا با ایجاد تاخیر و ایستائی در حرکت فاضلاب به مدت تقریبی 24 ساعت ، لجن موجود در آن ته نشین شده و سپس آب باقیمانده به چاه جذبی هدایت شود. با توجه به فرآیند هضم لجن در چاه جذبی و سپتیک تانک با استفاده از باکتری های بی هوازی ، بوی نامناسبی همراه با گازهای قابل انفجار از این دو سیستم متصاعد میگردد که میبایست حتما با در نظر گرفتن لوله ونت مستقل با سایز حداقل 4 اینچ به محوطه آزاد و دور از محل اسکان ساکنین (مثلا به محوطه بام ساختمان) تخلیه گردد. 

ضمنا اتصال لوله های آب باران به چاه جذبی فاضلاب نیز کاملا اشتباه بوده و میبایست جدا از آن احتراز نمود زیرا در هنگام بارش باران به ناگهان حجم زیادی از آب وارد سپتیک تانک یا چاه جذبی شده و موجب بر هم خوردن اکوسیستم موضعی باکتری های بی هوازی و اختلال در فرآیند هضم لجن و همچنین بر هم خوردن لجن و متصاعد شدن بوی ناخوشایند فاضلاب و پخش آن در محوطه ساختمان میگردد.

به هر صورت چنانچه بخواهیم در پروژه ای مسکونی واقع در مناطق معتدل و نیمه خشک (مانند شهر تهران) برای دفع فاضلاب از چاه جذبی استفاده کنیم ، حجم انباره چاه از فرمول زیر محاسبه میگردد :

V [lit] = 90 [LitPer] x  person  x 0.01 x 30.5 x 12 x (10~15) x 0.5

0.01 : ضریب فاضلاب جامد

30.5 : ضریب حفر چاه

12 : تعداد ماه های سال

10~15 : دوره طراحی چاه که معمولا ده الی پانزده سال در نظر گرفته میشود

0.5 : ضریب فاضلاب جامد پس از گذشت ده الی پانزده سال

وال پست (Wall Post) چیست

🔸کلافی است که در طولهای مشخص برای یکپارچه عمل نمودن دیوار بکار می رود.

🔸وال پست به معنای نگهدارنده دیوار و به 2 صورت وال پست قائم و وال پست افقی می باشد . این وال پست ها سبب درگیری دیوار با اسکلت و در نتیجه استحکام دیوار خواهد شد .

🔸وال پست قائم در زمانی که دهانه شما بزرگ باشد از روی تیر طبقه پایین به زیر تیر طبقه بالا در دهانه جوش میشود .

🔸طبق تعریف بند 3-7 صفحه 64 آئین نامه 2800 ویرایش دوم ، حداکثر طول مجاز دیوار غیر سازه ای یا تیغه ای بین دو پشت بند عبارتست از 40 برابر ضخامت دیوار یا تیغه و یا 6 متر هر کدام کمتر باشد و حداکثر ارتفاع مجاز دیوارهای غیر سازه ای و تیغه ها از تراز کف مجاور 3.5 متر می باشد . در شرایط فوق نیازی به اجرای وال پست قائم یا افقی نیست ولی در صورت اضافه شدن دهنه ها یا ارتفاع نیاز به استفاده از وال پست می باشد.

🔸لبه قائم تیغه ها نباید آزاد باشد . این لبه ها باید به یک تیغه دیگر یا یک دیوار عمود بر آن ، یا یکی از اجزای سازه یا ستونکی که به همین منظور از فولاد ، بتن آرمه یا چوب تعبیه می شود، با اتصال کافی داشته باشد. ستونک می تواند از یک ناودانی حداقل نمره 6 یا معادل آن از فولاد ،بتن آرمه یا چوب تشکیل شده باشد . اگر طول تیغه پشت بند کمتر از 1.5 متر باشد ، از لبه آن می تواند آزاد باشد.

🔸عدم نبشی کشی دیوارهای نما دار و دیوارهای بدون نما از اشکالات اجرایی رایج ساختمانهای بتنی می باشد.

🔸وال پست میتواند فلزی یا بتن آرمه باشد.وال پست های فلزی معمولا بصورت پروفیل نبشی ، ناودانی و یا قوطی می باشد .

🔸دو سر این اجزای قائم  ( که معمولا” قوطی 6*6 انتخاب می شوند ) باید به گونه ای مناسب در کف و سقف مهار گردند

🔸وظیفه وال پست ها انتقال نیروهای حاصل از باد و زلزله از دیوار به فریم می باشد که موجب عدم تخریب دیوار می گردد

کابل خودنگهدار

در مواردی که استفاده از خطوط با هادیهای لخت منجر به بروز حوادث گذرا می شود و یا اینکه رعایت حریم و سایر نکات فنی و ایمنی شبکه برق مقدور نیست استفاده از کابلهای خود نگهدار هوایی راه حل منطقی است. از عمده ترین این موارد می توان به مسیرهایی اشاره نمود که دارای عرض کم بوده و یا در آنها موانعی از قبیل ردیف درختان وجود دارد.

همانطور که می دانیم کابلهای خود نگهدار دارای هادی آلومینیومی و عایق پلی اتیلن کراس لینک می باشند و برای نصب این کابلها برروی پایه ها نیاز به یک سیم نگهدارنده (massenger ) می باشد که جنس این سیم برای کابلهای ۲۰kv از فولاد و برای کابلهای فشار ضعیف از آلیاژ آلومینیوم می باشد. در کابل خود نگهدار فشار ضعیف از سیم نگهدارنده بعنوان سیم نول نیز استفاده خواهد شد.

در طراحی خطوط با کابلهای خودنگهدار در دو سطح ولتاژ فشار متوسط و فشار ضعیف به ترتیب سطح مقطع‌های زیر مورد نظر قرار گرفته است که این طراحی قابل تعمیم برای سطح مقطع‌های دیگر نیز می باشد.

سطح مقطع  ۶۵+ ۱۲۰× ۳ میلی مترمربع برای فشار متوسط و ۷۰+۲۵+۹۵×۳ برای فشار ضعیف که سیم نگهدارنده (مسنجر)آنها به ترتیب ۶۵ و ۷۰ می باشد و سطح مقطع ۲۵ در فشار ضعیف برای سیستم روشنایی معابر می باشد.

انواع خازن

1)   خازن روغنی: عایق آن روغن است و برای استفاده در فشار متوسط (MV) مناسب است. از ایرادات این خازن می توان به سنگینی وزن، نشت روغن و تلفات بیشتر (3 تا 4 درصد ظرفیت خازن) اشاره نمود.

2) خازن گازی: که می توان از آن در فشار ضعیف (LV) یعنی ولتاژهای زیر ۱۰۰۰ ولت و فشار متوسط (MV) یعنی ولتاژهای 1تا36KV استفاده کرد ولی به دلیل عمر بالا و تلفات کم، قیمت بالایی دارد.

 

3)     خازن خشک یا سیلندری: که دارای مزیت های زیر می باشد:

a.      طول عمر زیاد

b.      حجم کم

c.      تلفات کم

d.      سیستم خود ترمیمی

e.      غیر قابل انفجار و اشتعال

f.        سازگار با محیط زیست.

 

4)     خازن موتوری و روشنائی: از جمله مزایای این خازن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

a.      افزایش گشتاور کاری در موتورها

b.      بهبود ضریب توان لامپ های تخلیه گازی و کاهش جریان الکتریکی

نکات:

خازن ها دارای مقاومت تخلیه هستند که به صورت موازی با آن بسته می شوند.

ظرفیت های متعارف موجود عبارتند از:

 7.5، 15، 30،...KVAR

و نیز

 12.5، 25، 50،... KVAR

 

▪ ملاحظات کلی در نصب خازن ها:

محل نصب خازن ها در یک سیستم برقی به مشخصات بار، بستگی دارد. برای بارهای متمرکز، خازن ها در نزدیکی مرکز بار اما برای بارهای پراکنده، خازن در طول خط و مطابق با نیاز نصب می شود. خازنها با بدنه فلزی، اتصال زمین شده و یا اینکه توسط سیم خنثی، زمین می شوند. در موقع نصب سیم زمین به بدنه خازن باید توجه کرد که محل اتصال، فاقد رنگ بوده و از طرفی زنگ خوردگی نیز نداشته باشد.

به دمای خازن ها در هنگام کار، باید توجه زیادی داشت، چون اثر مهمی در عمر خازن دارد. به این دلیل در روی پلاک خازنها حداقل و حداکثر دمای مجاز کار خازن توسط سازندگان، حک می شود.

چیدمان خازنها باید به ترتیبی باشد که تلفات گرمایی آنها توسط جابجایی طبیعی هوا (کنوکسیونConvection) و طرق دیگر، تهویه شود. در این خصوص باید گردش هوا در اطراف هر واحد به راحتی امکان پذیر باشد. به این دلیل در بدنه تابلوی خازن ها، فضای مناسب برای امکان تبادل هوا با محیط بیرون تعبیه می شود. این مطلب خصوصاً برای واحدهایی که در ستونهایی روی هم قرار گرفته اند، اهمیت خاصی پیدا می کند. در مجموع توصیه می شود خازن ها در مقابل تشعشع مستقیم خورشید محافظت شوند.

علاوه بر موارد فوق بهتر است خازن ها در محلی نصب و مورد بهره برداری قرار گیرند که دارای رطوبت زیاد نباشد. همچنین هوای محیط های صنعتی که سبب خوردگی بدنه می شود از سایر عوامل مضر در طول عمر آنها محسوب می شود. کنتاکتورها مرتباً با قطع و وصل خود خازن ها را به مدار، وارد و یا از مدار، خارج می کنند.

لذا توصیه می شود از نوع مرغوب و با کیفیت، انتخاب و قدرت آنها حداقل 1.5 برابر قدرت خازن های مربوط، باشد. خصوصاً سعی شود از کنتاکتورهایی استفاده شود که دسترسی به قطعات یدکی آنها در بازار آسان باشد.

 هر اتصال  (کنتاکت) نامطمئن در مدار خازن ممکن است باعث ایجاد جرقه های کوچکی شود که به نوبه خود نوساناتی با فرکانس بالا بوجود خواهد آورد. این مساله گاه خازن ها را بیش از حد، گرم کرده و تحت تنش حرارتی قرار می دهد. از این رو بازدید منظم و تعویض به موقع پلاتین کنتاکتورها توصیه می شود.

در کل، بهتر است علاوه بر بازدیدهای معمول، بانک خازنی، هر 3 ماه یکبار توسط افراد با صلاحیت فنی مورد بازرسی و سرویس قرار گیرد.

تعمیرات پیشگیرانه کمپرسور اسکرو

برای اطمینان از کارکرد کمپرسور اسکرو بدون خرابی در طول عمر آن، نیاز به نگهداری پیشگیرانه می باشد. زیرا شرایط نگهداری و کارکرد یک کمپرسور یکی از عوامل اصلی طول عمر کمپرسور اسکرو می باشد. در زیر لیست موارد نگهداری پیشگیرانه آمده است و بهترین نگهداری استفاده از کاتالوگ های ارائه شده توسط شرکت سازنده است هرچند پیشنهادات ما را می تواند برای بسیاری از چیلرهای تراکمی و سردخانه ها به کار برده شود.

1⃣ثبت کارکرد کمپرسور اسکرو:

رکورد گیری شرایط کارکرد هر چهار ساعت و حداقل ۱ بار در طول شیفت باعث می شود پرسنل با کارکرد سیستم آشنا شوند و همچنین مشکلاتی که در سیستم در طول زمان بوجود می آید، مشخص شود و هرگونه انحراف از حالت طبیعی کارکرد توسط پرسنل به سرعت تشخیص داده می شود و می توان سریعا اقدام به رفع مشکل کرد. بعضی موارد عادی تاثیری بزرگ بر روی کارکرد کل سیستم می تواند داشته باشد. از قبیل: دمای بالا و پایین دیسچارج، دمای بالا و پایین روغن، فشار پایین روغن و درصد تغییرات آمپر.

2⃣دمای دیسچارج کمپرسور کمپرسور اسکرو:

دمای دیسچارج پایینتر از حد طبیعی می تواند نشانه تزریق مبرد مایع زیادی و یا برگشت مایع به کمپرسور باشد. دمای دیسچارج بالا می تواند نشانه وضعیت اشتباه Vi(نسبت حجم)، تغذیه روغن نامناسب، دمای سوپرهیت بالای ساکشن و… باشد.

3⃣دمای روغن کمپرسور اسکرو:

دمای پایین زیاد روغن می تواند تاثیر معکوس بر قدرت روغنکاری بگذارد.

اگر دمای روغن خیلی پایین باشد، ممکن است مبرد به خط روغن وارد شود و نتیجه آن ورود به حفره های بلبرینگ است.

4⃣اجزای کمپرسور اسکرو:

درصورتی که شرایط کارکرد کمپرسور اسکرو تغییری نکرده باشد و در حالت حداکثر بار، آمپر مصرفی افزایش یابد می تواند نشانه مشکل در بلبرینگ ها باشد.

5⃣اندازه گیری حرکت محوری روتور:

اندازه گیری حرکت محوری روتور می تواند در تعیین شرایط بلبرینگ موثر باشد. با حرکت محوری رو به جلو و عقب روتور و مقایسه آن با تلورانس های ازبیلت کارخانه سازنده، می توان حرکت اضافی را تشخیص داد. به صورت واضح می توان در صورت برآمدگی داشتن، این قضیه را اندازه گیری کرد هرچند برای مشاهده این امر در کمپرسورهای هرمتیک و سمی هرمتیک بایستی کمپرسور با باز کرد.

برای کمپرسورهای دارای رولبرینگ های ضد اصطکاک مقاوم در برابر حرکت شعاعی، اندازه دقیق را تنها می توان از طریق فیلر بدست آورد. در صورت حرکت اضافی روتور در جهت شعاعی، دنبال چیزی نگردید زیرا این قضیه نشان آسیب بلبرینگ است.

6⃣آنالیز روغن:

استفاده از روغن مناسب برای کمپرسور می تواند در طول عمر کمپرسور بسیار موثر باشد. مطمئن شوید که کیفیت روغن مورد استفاده شما مطابق با پیشنهاد سازنده است که در دستورالعمل کمپرسور موجود است. آنالیز رفتار روغن کمپرسور می تواند به اپراتور در درک شرایط و وضعیت روغن کمک کننده باشد و برای اپراتور زمان تعویض را مشخص کند. آنالیز روغن شامل ویسکوزیته، رطوبت، فلزات موجود در روغن، ذرات خارجی و میزان اسیدی بودن روغن است که موارد فوق را می توان با پیشنهاد شرکت سازنده در مورد کیفیت روغن مقایسه کرد.

7⃣ آنالیز ارتعاش:

آنالیز ارتعاش روشی موثر برای درک شرایط و میزان خوردگی بلبرینگ هاست و می تواند قبل از خرابی کمپرسور اخطارهای لازم را به اپراتور بدهد ولی فرد آنالیز کننده بایستی با ساختار و کارکرد و نوع بلبرینگ های کمپرسور آشنایی داشته باشد.

نکات ایمنی کپسولهای آتش نشانی

نکات اجرایی:

ارتفاع نصب کپسول (با وزنی کمتر از 18/14 کیلوگرم) از دستگیره کپسول تا سطح زمین معمولا 150 سانتیمتر است. (طبق استاندارد NFPA 10)

کپسول در مناطق قابل دید نصب شده و در دسترس باشد.

کپسول ها (بدنه, شیلنگ, دستگیره, درجه) به طور مرتب هر ماه بازدید شوند.

تمام کپسول ها باید دارای کارت شارژ باشند و تاریخ شارژ مجدد آنها مخشص باشد.

گپسول ها ار از ضربه دیدن و نور مستقیم آفتاب حفظ کنید.

برای هر نوع اتش, از کپسول مناسب ان استفاده کنید.

نحوه استفاده از کپسول را به تمامی افراد آموزش دهید.

کپسول های اتش نشانی را سالیانه برای تست هیدرواستاتیک به مراکز مجاز بفرستید.

برای خاموش کردن آتش های ناشی از برق, از کپسول های حاوی آب استفاده نکنید.

در فضاهای بسته و داخل اطاق ها از کپسول هالوژنه استفاده نکنید.

تعداد و انواع کپسول ها بستگی به بار اشتعال, نوع مواد سوختنی و ساختمان مربوطه دارد.

تمام افراد باید دوره های آموزش مقدماتی با کپسول های آتش نشانی را طی کنند.

راهنمای استفاده از کپسول آتشنشانی را در کنار کپسول یا روی آن نصب کنید.

هرگز تمام کپسول ها را در یک زمان برای شارژ نفرستید شاید در همان لحظه آتشی روی دهد. کپسول ها را طبق برنامه ی زمان بندی برای شارژ بفرستید و همیشه تعدادی کپسول ذخیره ی اماده به کار داشته باشید.

پس از استفاده از کپسول های آتش نشانی, آن را با علامت مشخصی جدا کنید.

آزمایش و نظارت بر کپسول ها :

 کپسول های آتش نشانی باید در هنگام نصب و بعد از آن ، هر 30 روز یکبار مورد بازرسی قرار گیرند . جهت بازرسی باید به نکات زیر توجه نمود :

وجود دستورات کاربردی بر روی پلاک حاوی نام کپسول به طور خوانا و به شکلی که پلاک به سمت خارج قرار گیرد.

مهرو موم ایمنی و کلیه نشانگرهای مربوط ، سالم و دست نخورده باشد . پر بودن کپسول که با وزن نمودن کپسول مشخص می شود.

عدم وجود صدمات فیزیکی مانند خوردگی ، نشتی و یا گرفتگی نازل درجه فشار و نشانگر آن ، باید محدوده فشار قابل کاربرد را نشان دهد .

برچسب سامانه شناسایی مواد خطر ناک باید در محل نصب شده باشد.

شناسائی نوع خاموش کننده‌ها:

بعضی از علائم و مشخصاتی که به وسیله سازندگان ارائه می‌شود یا روشهای دیگر که در این امر می تواند مفید واقع گردد در ذیل آمده است :

الف ) استاندارد: 

مؤسسه استاندارد معمولاً سازنده را ملزم به نوشتن اطلاعات لازم روی بدنه می نماید، به همین دلیل روی بدنه خاموش کننده‌ها، اطلاعاتی از قبیل نوع مواد اطفائی، ظرفیت، موارد استفاده و طرز کار با آن را بر روی برچسب نوشته و یا به صورت نقاشی کشیده شده بر روی خاموش کننده نصب می کنند .

ب) حروف: 

شاید امکان خواندن نوشته‌های خارجی برای همه استفاده کنندگان وجود نداشته باشد، بنابراین از بعضی حروف که نماینده یک گروه از مواد قابل اشتعال می‌باشد استفاده و از خاموش کننده مذکور می توان برای اطفاء حریق آنها استفاده کرد .

حرف A این حرف معمولاً روی بدنه خاموش کننده ای که برای حریق جامدات مانند چوب، کاغذ، پارچه و مقوا مناسب است نوشته می‌شود .

حروف A.B این حروف معمولاً روی بدنه خاموش کننده ای که برای حریق جامدات معمولی مانند موارد بالا و مایعاتی از قبیل نفت و بنزین و . . . مناسب است نوشته می‌شود .

حروف A .B.C این حروف معمولاً روی بدنه خاموش کننده ای که پودر آن مناسب برای سه گروه آتش سوزی جامدات و مایعات که ذکر شد به اضافه وسایل الکتریکی است استفاده می‌شود .

حروف B.C این حروف معمولاً روی بدنه خاموش کننده ای که برای آتش سوزی مایعات و وسایل الکتریکی مناسب است نوشته می‌شود .

ج) شناسایی از روی قطعات دستگاه 

۱) خاموش کننده گاز CO۲ دارای بدنه ای یک تکه، بدون درز و نازلی قیفی شکل است .

 ۲) خاموش کننده محتوی آب دارای نازلی با قطر کم است . 

۳) خاموش کننده محتوی کف مکانیکی دارای نازلی با سوراخ‌های هواکش است .

 ۴) خاموش کننده محتوی پودر دارای نازلی معمولی می باشند .

د) شناسایی نوع خاموش کننده از طریق رنگ بدنه سیلندر

 ۱) خاموش کننده محتوی آب به رنگ قرمز

 ۲) خاموش کننده محتوی پودر به رنگ آبی 

۳) خاموش کننده محتوی گاز CO۲ به رنگ مشکی

 ۴) خاموش کننده محتوی هالوژنه به رنگ سبز

 ۵) خاموش کننده محتوی کف به رنگ زرد یا کرم رنگ

راه پله اضطراری

دستورالعمل ایمنی اجرایی پله فرار ( راه پله اضطراری )

1- محل قرار گیری پله فرار باید به گونه ای باشد که برای رسیدن به آن عبور از میان آشپزخانه ، انبارها، سرویسهای بهداشتی، فضاهای کاری، رختکنها، اتاقهای خواب و فضاهای مشابهی که در های آنها در معرض قفل شدن هستند، لازم نباشد.

2- رعایت حداقل فاصله یک متری پله فرار از پنجره های مشرف

3- محل و وضعیت پله فرار باید طوری باشد که دسترسی کلیه واحدها به آن میسر باشد.

4- عرض پله ها،پا گردها و مسیر راه خروج باید حداقل 90 سانتیمتر باشد و نباید در هیچ قسمت از طول مسیر کاهش یابد.

5- درب پله فرار به طرف پله فرار باز شود. ( درب باید بیرون بازشو باشد.)

6- کل سازه پله فرار از پشت بام تا کف تراز خروجی باید مشرف به فضای آزاد (حیاط یا خیابان) اجرا گردد.

7- عرض هیچ یک از دسترسهای خروج نباید از 91 سانتیمتر کمتر در نظر گرفته شود.

8- پا خور تمام پله ها باید از یک جنس بوده و تمام تدابیر لازم به منظور ممانعت از لغزندگی بر روی سطح آن اتخاذ گردد.

9- ارتفاع نرده پلکان فرار حداقل 80 سانتیمتر و فاصله حفاظ داخلی ( عمودی ) حداکثر 10 سانتیمتر در نظر گرفته شود . (نصب حفاظ داخلی بصورت افقی مورد تایید نمی باشد.

10- دو طرف پلکان فرار باید دارای گارد باشد.

11- کف پله های فرار با ورق آجدار با ضخامت حداقل 3 میلی متر پوشانده شود. ( باز نباشد تا موجب رعب وحشت شود)

12- به منظور جلوگیری از ریزش برف، باران و لغزندگی و سقوط اشیاء از پله فرار باید مسقف بوده و تمهیدات ایمنی لازم پیش بینی شود.

13- نصب روشنایی اضطراری در مسیر هر رمپ پلکان فرار (در طراحی نقشه های تاسیسات برقی پیش بینی شود.)

14- نصب علائم خروج اضطراری و شماره های طبقات در محل های مناسب ( طبق نظر کارشناس بازدید )

15- پله فرار باید بصورت شمشیری ( رفت و برگشت ) اجرا شود و پیچ و دوار  نباشد (مگر با شرایط مبحث 3 مقررات ملی ساختمان)

16- شیب رمپ نباید از 32 درجه بیشتر باشد و ارتفاع پلکان فرار نباید از 18 سانتی‌متر بیشتر و کف آنها از 29 سانتی‌متر کمتر باشد.

17- جنس سازه پلکان فرار بهتر است از فولاد ( بخاطر استحکام بیشتر ) ساخته شود.